Sklep Gruszeckiego przy ul. Dreszera (obecnie Łomaskiej) w Białej Podlaskiej 1938
Źródło: Miejska Biblioteka Publiczna w Białej Podlaskiej
----------------
Wnętrze, które widzimy na zdjęciach, należy do sklepu wędliniarskiego prowadzonego przez Adama Gruszeckiego, mieszczącego się przy ówczesnej ul. Dreszera 8. Firma istniała od 1928 roku i specjalizowała się w sprzedaży wędlin, będąc jednym z bardziej rozpoznawalnych punktów handlowych w mieście.
Postać na pierwszym zdjęciu
Za ladą stoi młoda kobieta – prawdopodobnie ekspedientka lub pomocnica właściciela. Jej ubiór – biały, długi fartuch roboczy – był standardem w handlu mięsem i wędlinami, nie tylko ze względów higienicznych, ale i wizerunkowych. Włosy ma starannie uczesane, co świadczy o ówczesnym nacisku na schludny wygląd obsługi. Spojrzenie skierowane w stronę aparatu nadaje fotografii oficjalny charakter – mogła to być pamiątkowa fotografia dokumentująca działalność sklepu.
Wyposażenie i sprzęt
1. Krajalnica mechaniczna
◦ Stoi po lewej stronie lady. W latach 30. takie urządzenia były w większości napędzane ręcznie korbą, choć w większych miastach pojawiały się już modele z napędem elektrycznym. Służyła do krojenia wędlin w równe plastry, co znacznie przyspieszało obsługę klienta.
2. Waga sprężynowa marki CAUDR
◦ Centralny punkt lady. Duża, czytelna tarcza pozwalała precyzyjnie odważać porcje wędlin. Ten typ wag był popularny w międzywojennej Polsce, a nazwa producenta była dobrze znana w środowisku handlowym.
3. Gablota szklana
◦ Po lewej stronie, stojąca na blacie. W środku widać produkty mięsne, zapewne pasztety, salcesony lub wyroby blokowe, które wymagały ochrony przed kurzem i muchami.
4. Wieszaki i haki na ścianie
◦ Za ladą rozciąga się rząd haków, na których wiszą kiełbasy różnej długości i grubości – od cienkich, suchych kabanosów po grube batony kiełbas podwieszane do dojrzewania i ekspozycji.
5. Lada ekspozycyjna z przeszklonymi witrynami
◦ W jej wnętrzu umieszczono starannie ułożone wędliny w plasterkach i kawałkach, często owinięte papierem lub pergaminem.
Asortyment widoczny na zdjęciach
Na hakach i w gablotach rozpoznać można różne rodzaje wędlin:
• kiełbasy surowe i podsuszane,
• batony kiełbasy wiejskiej,
• wyroby blokowe (salceson, pasztetowa),
• prawdopodobnie szynki lub polędwice wędzone, częściowo widoczne w gablotach.
Kontekst historyczny
W latach 30. XX wieku Biała Podlaska liczyła ok. 17–20 tys. mieszkańców i była lokalnym ośrodkiem handlowo-rzemieślniczym. Sklepy takie jak ten należały do kategorii nowoczesnych – schludne, dobrze wyposażone, z wyraźną dbałością o higienę. Widać wpływ ówczesnych przepisów sanitarnych, które wymagały przechowywania produktów w gablotach, stosowania odzieży roboczej i oddzielenia zaplecza od części sprzedażowej.
Adam Gruszecki był znany nie tylko jako przedsiębiorca, lecz także jako społecznik – już w 1923 roku (a więc przed otwarciem sklepu) złożył pokaźną darowiznę w wysokości 50 tys. marek polskich na budowę schroniska dla sierot. Tego rodzaju filantropia była w okresie międzywojennym dobrze postrzegana i często podkreślana w lokalnej prasie, co wzmacniało wizerunek kupca jako osoby godnej zaufania.
Sklep działał w czasach, gdy reklama wizualna w małych miastach była ograniczona – najlepszym nośnikiem promocji była witryna sklepu i sama ekspozycja towaru. Dlatego właśnie wędliny wiszące na hakach pełniły podwójną rolę: dojrzewały i suszyły się, a jednocześnie przyciągały wzrok klientów przechodzących ulicą.
Prześlij komentarz